დიდი ხანია, მინდა ამ მწერალზე რამე ვთქვა, მაგრამ როგორც კი ვიწყებ , ვჩერდები... ასეთი რამ არცერთ მწერალზე არ მომსვლია. ვიწყებ კითხვას , ვიხიბლები , მომწონს მისი ფრაზები და როგორც კი შუა ნაწილს ვუახლოვდები, მწყინდება და თავს ვანებებ. რაც ეს აღმოვაჩინე , მას მერე ვიკვლევ ამის მიზეზს და ვფიქრობ, ამ ბოლო წიგნის კითხვისას მივხდი..
მთავარი გმირი თავად ავტორია. ნაწარმოები ფაქტობრივად დღიურია და ამიტომ წიგნი მემუარულ ჟანრს უფრო მიესადაგება.თუმცა ეს მას ნაკლად არ ჩაეთვლება. აქ გადასარევადააწარმოჩენილი პერსონაჟის განცდები, ფიქრები, შეფასებები სხვადასხვა თემის შესახებ. ბეგბედერი არ ღალატობს ტრადიციას და მწარედ დასცინის სნობებს, ბურჟუაზიას და მის "მოკრძალებულ ხიბლს" . შენ , მკითხველს, გეღიმება მის მოსწრებულ გამონათქვამებზე, ირონიულ შეფასებებზე. ვერაფერს იტყვი, "გემრიელად" წერს, ნიჭიერად დასცინის ყველას და ყველაფერს. დაუნდობლად ააშკარავებს სულიერებაზე უარისმთქმელ დაავადებულ საზოგადოებას, რომელმაც გააკეთა არჩევანი და უპირატესობა ფიზიოლოგიას და ინსტიქტებს მიანიჭა. უცებ, კითხვის მომენტში ამოტივტივდება ავტორის ფიზიონომია, მისი იმიჯი, ცხოვრების წესი და მაშინვე მივხვდი, რომ მატყუებდნენ...როგორ შეიძლება დასცინოდე სხვებს და თვითონ ზუსტად ისეთივე ცხოვრების წესით ცხოვრობდე?!
რა წუთშიც ეს კითხვა გამიჩნდა , იმ წუთიდანვე დამეკარგა ნდობა მის, როგორც მწერლის მიმართ, რადგან ვერაფრით ამოვიგდე თავიდან აზრი, რომ საქმე ტიპიურ პოპულისტთან მაქვს...მისი ყოველი სიტყვა , ყოველი ფრაზა გათვლილია მკითხველის მისაზიდად და თვალის ასახვევად და არ დავმალავ , ეს მშვენივრად გამოსდის. ნიჭიერი კაცია - ეს უდავოა. მას შეუძლია არაფრისგან გააკეთოს წიგნი. მას შეუძლია ყველაფერი ის, რაც მანამდე სხვებს გაცილებით ღრმად და მრავალფეროვნად უთქვამთ, გადაამღეროს და ახლებურად აკინძოს, თან ისე , რომ მოგაწონოს და დაგამახსოვროს.
ისე არ გამიგოს ვინმემ , რომ ცუდ მწერლად ვთვლი ამ ადამიანს და მის წიგნებს არაფრისმომცემად . სულაც არა. უბრალოდ, ვცდილობ ავხსნა, რატომ მწყინდება და რატომ ვერ ვახერხებ მისი წიგნების ბოლომდე ჩაკითხვას. თუმცა არც ის მავიწყდება , რომ ბოლომდე მაინც არ მატყუებს ეს კაცი და თავს ზუსტადაც ეგოისტს უწოდებს, მაგრამ აი რომანტიკულობისა რა მოგახსენოთ... ნუ გამინაწყენდებიან , ვისაც უყვარს ბეგბედერი. ეს ერთი რიგითი მკითხველის სუბიექტური შეფასებაა.
და მაინც , მიუხედავად ყველაფრისა, ვიტყვი , რომ ჩვენი რედერიკ ბეგბედერი ნამდვილად ფიგურაა თანამედროვე მწერლობაში. " ნიჭიერი თაღლითი" ასე დავარქმევ ჩემთვის, "ნიჭიერი თაღლითი ეგოისტი"!!!
No comments:
Post a Comment