Wednesday, October 18, 2023

ფენი ფლეგი - "შემწვარი მწვანე პომიდვრები კაფე "უისელ სტოპში" Fannie Flagg - "Fried green tomatoes at the Whistle Stop cafe"

 


          ამ წიგნს ამერიკულ ლიტერატურასა და კულტურაში უმნიშვნელოვანესი ადგილი უჭირავს, რადგან ამ სევდითა და იუმორით სავსე ისტორიების უკან დგას უმწვავესი საკითხები - ადამიანის უფლებები, უმცირესობები, მართლსაწინააღმდეგო ქმედებების მორალური მხარე, საზოგადოებრივი აზრი და თავისუფლება. 500 გვერდი ერთი ამოსუნთქვით წავიკითხე და მაინც არ მეყო...სიმშვიდის , უპირობო სიყვარულის და უსაზღვრო სიკეთის გამო შუძლებელია ეს წიგნი არ შეგიყვარდეს.

        ისტორია ვითარდება ტრედგუდების ოჯახის ირგვლივ და ძალიან კარგად აღწერს იმდროინდელი ამერიკის ბნელ მხარეებს. რუთისა და იჯის ურთიერთობა კი ნამდვილი ქალური თანადგომის , ძლიერი მეგობრობისა და სიკეთის მაგალითია.

        კაფე "უისელ სტოპი" წარმოადგენს ქალაქის გულს, ვინაიდან სწორედ მის მახლობლად გადის ქალაქის მთავარი რკინიგზაც და აქ იყრის თავს უამრავი ხალხი, რათა დააგემოვნონ კაფის უგემრიელესი კერძები.


           რუთისა და იჯის ამბავზე არანაკლებ მნიშვნელოვანი - ეველინ ქოუჩის ამბავია. ეველინისთვის ცხოვრება გაუსაძლისი ხდებოდა. ყოველ დილით ათასი რამის გამოგონება უწევდა, რომ რამენაირად დღის ბოლომდე მიეღწია. საკუთარ თავს არწმუნებდა , დღეს რაღაც განსაკუთრებული მოხდებაო, სულ ელოდა , რომ რაღაც არაჩვეულებრივ ამბავს გაიგებდა, რომელიც მის ცხოვრებას სამუდამოდ შეცვლიდა. როცა საბოლოოდ გააცნობიერა  რომ არაფერი შეიცვლებოდა, ჩუმმა ისტერიკამ და სასოწარკვეთილებამ მოიცვა. სწორედ მაშინ , როცა მისი ცხოვრება ინტენსიური თერაპიის განყოფილების ნაცრისფერ მოსაცდელს დაემსგავსა, მან მისის ტრედგუდი გაიცნო, რომელმაც ასწავლა რომ "ღმერთი არასდროს ხურავს ერთ კარს,ისე რომ მეორე არ გაგიღოს." 


          როცა დავიღლები და შიგნიდან მსხვრევის ხმა არ ჩერდება, წარმოვიდგენ ,რომ სადმე მივიწყებულ და გადაკარგულ ტყეში ვარ, სადაც ადამიანებზე მეტი ხეები იქნებიან, მიტოვებულ სახლში მშვიდად ვიცხოვრებ ხეებით და მთებით შემოსაზღვრული. ბაღში მწვანე პომიდვრებს მოვიყვან. გავიკეთებ უგემრიელეს ყავას, დარიჩინის ორცხობილებთან ერთად , აივანზე სარწეველა სკამზე ფეხებს გადავაჯვარედინებ, გემრიელად შევექცევი და სიჩუმეს მოვუსმენ...


  



  სამახსოვრო ფრაზები : 

  • საოცარია, როცა ბავშვი ხარ, გგონია, დრო არასდროს გავა.
  • როდესაც სახლიდან ხარ წასული, უცნაური რაღაცეები შეიძლება მოგენატროს.
  • ღარიბების უმეტესობა კარგი ხალხია, ძუნწების გარდა, მაგრამ ძუნწებს სიმდიდრეც კი არ უშველის.
  • შეიძლება გული გაგიტყდეს , მაგრამ ის მაინც აგრძელებდეს ცემას.
  • დედამიწაზე არიან არაჩვეულებრივი არსებები, რომლებიც ადამიანებად გვაჩვენებენ თავს.
  • მნიშვნელობა არ აქვს როგორ გამოიყურები,ყოველთვის არსებობს ადამიანი , რომელსაც მსოფლიოში ყველაზე ლამაზად მოეჩვენები.
  • კაცს ისე ვერ გაიცნობ , თუ მასთან ერთად არ იცხოვრებ.
  • ვისაც ყველაზე მეტად სტკივა, ყოველთვის ყველაზე ცოტას ლაპარაკობს.

Sunday, October 8, 2023

სტივენ კინგი - "შინაური ცხოველების სასაფლაო" Stephen King - "Pet Sematary"

 


         ალბათ , ყველასთვის ცნობილია, რომ სტივენ კინგი საშინელებათა ჟანრის მწერლობაში ერთ-ერთი გამორჩეული ფიგურაა. წიგნის დასაწყისში, მან თავად გასცა პასუხი კითხვაზე თუ , რომელია მისი ყველაზე საშიში წიგნი. მან ყველაზე საშიშ წიგნად "შინაური ცხოველების სასაფლაო" დაასახელა. 

        კინგი ფიქრობდა , რომ ამჯერად ყველანაირ ზღვარს გასცდა და ზედმეტად ღრმად შეტოპა, ამიტომაც არ გეგმავდა წიგნის თავის სიცოცხლეში დაბეჭდვას, თუმცა გარკვეული მიზეზების გამო წიგნი მაინც გამოიცა.

        წიგნი მოგვითხრობს კრიდების ოჯახზე , რომლებიც ჩიკაგოდან მენში გადადიან საცხოვრებლად. ლუის კრიდს ჰყავს ცოლი, ორი შვილი და კატა , სახელად უინსტონ ჩერჩილი, რომელსაც მოფერებით ჩერჩის ეძახიან. ნაწარმოების სახელიდან გამომდინარე, თავიდანვე ვიფიქრე , რომ მთელი წიგნი ამ ერთ კატაზე იქნებოდა და ყოველი მოქმედება მასთან იქნებოდა დაკავშირებული, თუმცა ჩემი მოლოდინები არ გამართლდა... ოჯახი ცხოვრობს ისეთ ადგილას , სადაც მოძრაობენ სატვირთო მანქანები და შინაური ცხოველების სიკვდილიანობაც საკმაოდ ხშირია. მათ სახლთან ახლოს შინაური ცხოველების სასაფლაოა, რომელიც სულაც არ არის ჩვეულებრივი და მასთან ბევრი საზარელი ამბავიც არის დაკავშირებული.


          წერის სტილი ამ წიგნში ძალიან საინტერესო და უჩვეულოა. იმ დროს, როდესაც ყველაფერი კარგადაა და ყველა ბედნიერია, ავტორი უეცრად აჯახებს მკითხველს, რომ ეს საღამო რომელიმე პერსონაჟისთვის უკანასკნელია, ან შესაძლოა, რომ ეს ადამიანი რამდენიმე დღეში ცოცხალი აღარ იყოს. ხშირია ეპიზოდები, როცა პერსონაჟებს რაღაც ესიზმრებათ და ეს გადასვლა , რეალობასა და სიზმარს შორის , იმდენად შეუმჩნეველი და ბუნებრივია, რომ რამდენჯერმე რეალობა და წარმოსახვა ერთმანეთში ამერია კითხვის დროს.

         მიუხედავად იმისა, რომ წიგნი საშინელებათა ჟანრისაა, მასში მაინც არის სახალისო დეტალები, რომლებიც ცოტა ამსუბუქებენ ამ დაძაბულ ფონს. ეს დეტალები ძირითადად ბავშვები არიან. მათი მეტყველება, მოქმედება და რეაქციები , მკითხველს გაღიმებასა და გამხიარულებაში ეხმარება. 

         და ბოლოს , ამ წიგნის მთავარი აზრი , როგორც გავიგე არის ის, რომ ხანდახან უკეთესია არ შეუშინდე რეალობას, თვალი გაუსწორო მას და შეეგუო, რომ "ხანდახან სიკვდილი ჯობს"...