მე ამ წიგნს მივუძღვნი ბავშვს, რომელიც უკვე სრულასაკოვან ადამიანად იქცა.ყველა დიდი ხომ ბავშვი იყო ოდესღაც, მაგრამ ძალიან ცოტას ახსოვს ეს.ამიტომ მე ასე შევასწორებ ჩემს მიძღვნას : ლეონ ვერტს, როდესაც ის პატარა ბიჭი იყო.
წიგნში მოთხრობილ ამბავში , ავტორი თანამონაწილეა. მეორე მთავარ პერსონაჟად კი ქერათმიანი, ლამაზი , პატარა უფლისწული გვევლინება.საოცრად ცხოვრებისეულ, ცხოვრების სირთულეებზე დამხმარე წიგნად გამოგვადგება "პატარა უფლისწული". წიგნის მთელი ეს ხიბლი და რჩევები ადამიანებთან ურთიერთობის თუ ზოგადად მათი ტიპების გასაცნობად ჩანს იმ თავებში , რომლებშიც უფლისწული სხვადასხვა პლანეტებზე მოგზაურობს. აქ თითქმის ყველანაირი ტიპის ადამიანს ხვდება და სწავლობს რა არის მათში ცუდი და კარგი.
პირველ პლანეტაზე - ასტეროიდზე , უფლისწულმა მეფე გაიცნო. მეფე თითქოს ყველაფერს მართავდა : მზეს, მთვარეს , ვარსკვლავებს. სინამდვილეში კი, მას არაფერი ემორჩილებოდა, რადგან მის პლანეტაზე არაფერი არ არსებობდა მის გარდა. ეკზიუპერმა მეფით შეიძლება ითქვას ზედმეტად ამაყი, ამპარტავანი ადამიანი წარმოგვიდგინა. თანაც მსგავსი ადამიანის დახასიათებაც მკაფიოდ გადმოგვცა : "მეფეები ძალიან მარტივად ხედავენ ქვეყანას : მათთვის ყველა ადამიანი ქვეშევრდომია" .
მეორე პლანეტაზე მყოფი კაცი უფლისწულს სთხოვდა, რომ მისთვის თაყვანი ეცა. ის პატივმოყვარე ადამიანი იყო. ეკზიუპერი კი გვეუბნება : " პატივმოყვარე კაცის თვალში ყველა ადამიანი მისი თაყვანისმცემელია . პატივმოყვარეებს ქების გარდა არაფერი ესმით" .
მესამე პლანეტაზე ლოთი ცხოვრობდა. ლოთი კაცით , ჩემი აზრით, ეკზიუპერმა სუსტი ადამიანი წარმოგვიდგინა. ისეთი ადამიანი , რომელიც ვეღარ უმკლავდება სირთულეებს და გამოსავალს სმაში პოულობს. მას აღარ უჩნდება ცხოვრების გაგრძელების სურვილი და სულიერად იშლება.
მეოთხე პლანეტაზე , ისეთი უსაქმური კაცი ცხოვრობდა, რომელიც მხოლოდ ვარსკვლავებს ითვლიდა.
მეხუთე პლანეტაზე ერთი კაცი ცხოვრობდა , რომელსაც შუქის ანთება და ჩაქრობა ევალებოდა მხოლოდ. ის ამის გამო ძილს ვერ ახერხებდა , თუმცა საქმეს არ ეშვებოდა.ეკზიუპერმა უერთგულესი ადამიანი დაგვანახა ამ პერსონაჟით.
მეექვსე პლანეტაზე , შედარებით საინტერესო პერსონა, გეოგრაფი ცხოვრობდა. თუმცა , აღმოჩნდა , რომ მას მხოლოდ თეორიული ცოდნა ჰქონდა და არა პრაქტიკული. ამით ეკზიუპერმა შეგვახსენა , რომ ცოდნას არავითარი მნიშვნელობა არ აქვს, თუ ის ცხოვრებაში არ გამოიყენე.
მეშვიდე პლანეტა დედამიწა იყო. უზარმაზარი დედამიწა.სწორედ აქ გაიცნო უფლისწულმა პატარა მელია, რომელმაც ბევრი რჩევა მისცა მას. აქ გაიცნო წიგნის ავტორიც...
წიგნის დასასრულს ეკზიუპერი თხოვნით მიმართავს მკითხველს : "ახედეთ ზეცას და იკითხეთ: შეჭამა ვარდი ბატკანმა თუ არა? და თქვენ დაინახავთროგორ შეიცვლება ყველაფერი ... მაგრამ დიდები ვერასდროს მიხვდებიან, რამხელა რამ არის ეს".
სამახსოვრო ფრაზები :
- უფესვოდ ძალიან ძნელია ცხოვრება.
- მხოლოდ გული ხედავს კარგად, თვალს არ შეუძლია დაინახოს ის, რაც მთავარია და არსებითი.
- მარტო ბავშვებმა იციან რასაც დაეძებენ.
- მდუმარებაშიც ანათებს რაღაც.
- ლამაზი ის არის, რაც არ ჩანს.
- უდაბნოში ცოტა არ იყოს და მარტობაა...ადამიანთა შორისაც მარტობაა...
- რა უცნაური ხალხია ეს დიდები ...
- როცა ადამიანს უმძიმს , მზის ჩასვლის ყურება უყვარს.
- ყოველ ადამიანს ის უნდა მოსთხოვო, რისი გაკეთებაც მას შეუძლია. ძალაუფლება , უპირველეს ყოვლისა გონებას უნდა ემორჩილებოდეს.
