ვიკ ლოველს, ვინც მითხრა , ურჩხულები არ არსებობენო და მერე იმათ ბუნაგში შემიყვანა...ამ მიძღვნით იწყებს კენ კიზი თავის რომანს , რომელშიც ასახულია ბრძოლა სისტემის წინააღმდეგ, იმ სისტემის, რომელიც ადამიანებს აჩლუნგებს.
რომანის მოქმედება ხდება ფსიქიატრიულ საავადმყოფოში.ერთ-ერთი მთავარი გმირია, პაციენტი მაკმერფი, რომელიც სავარაუდოდ სულიერ აშლილობას ციხიდან თავის დაღწევის მიზნით იგონებს. ის უპირისპირდება მთავარ ექიმს, რომელიც ძალაუფლებას პაციენტებისა და პერსონალის წინააღმდეგ იყენებს.ექთანი მაკმერფის ოპერაციაზე აგზავნის, რომელიც მას ანადგურებს. თუმცა , მანამდე ის ასწრებს "კომბინატის" შერყევას. საზოგადოების მიერ გარიყული ადამიანები, ცხოვრებით ტკბობას სწავლობენ, თავისუფლდებიან კომპლექსებისგან, ხდებიან გაბედულები და თავდაჯერებულები.
მაკმერფის ცხოვრება ფსიქიატრიულ საავადმყოფოში დასრულდა, მაგრამ განა არ არის სიმართლე, რომ "ადამიანი შეიძლება მოსპოთ, მაგრამ მისი დამარცხება შეუძლებელია".
სისტემა ფიზიკურად იმარჯვებს , მაგრამ ასეთი ადამიანები არ მარცხდებიან. ამ წიგნის წაკითხვისას შეუძლებელია არ გაგიჩნდეს გრძნობა, რომ შენც გაქვს ემოციური პრობლემები,მაგრამ ბოლოს ხვდები, რომ უბრალოდ უნდა დახუჭო თვალები, რომ სულში ვერ ჩაგიძვრნენ, იპოვო რაიმე საყრდენი და იცინო. იცინო მაშინ , როცა გინდა ყვირილი და ტირილი. უნდა იცინო იმაზე, რაც გაწამებს, თორემ სამყარო ჭკუიდან გადაგიყვანს. ნამდვილად, ძლიერი ვერ იქნები, სანამ ყველაფერში სასაცილო მხარეს ვერ დაინახავ,სანამ არ მიხვდები, რომ ტკივილს არ უნდა მისცე საშუალება, გადაფაროს კომედია. შეიძლება საზოგადოების წინააღმდეგ ვერაფერს გახდე, მაგრამ ეცადე მაინც...!!!
გახდი "არანორმალური" და გადაუფრინე გუგულის ბუდეს!!!
No comments:
Post a Comment