ქვეყნად ადგილი ყველაფერს მოეძებნება,ადამიანის ადგილი კი არსად არის...
ეს ტკივილი დაჰყვება ერიხ მარია რემარკის რომანის გმირს - გერმანელ ექიმს,რომელიც ფაშისტ თანამემამულეებს გამოექცა. ემიგრანტებისთვის პარიზი ახალ ბაბილონად გადაიქცა.რომანის გმირები დაღუპული გემის გადარჩენილ მეზღვაურებს ჰგვანან,რომლებიც დანისლული ზღვის ზედაპირზე დაცურავენ. ამ ნისლებიდანვე მოჩანს ტრიუმფალური თაღი,რომლისკენაც სწრაფვა,ამავდროულად გადარჩენისთვის ბრძოლას მოგვაგონებს. ფაშიზმისგან გაგიჟებული ევროპა თითქოს ტრიუმფალურითაღის ქვეშ არის მომწყვდეული.
ეს რომანი კიდევ ერთხელ გვაფიქრებს დიდ სიყვარულსა და არანაკლებ დიდ სიძულვილზე, რომლის წინააღმდეგ ბრძოლას მრავალი მარცხისა და გულისტკენის შემდეგაც არ უშინდება ნაწარმოების მთავარი გმირი. "ტრიუმფალური თაღის" დასასრულს ომი მხოლოდ იწყება...
მოკლედ. დავიწყე კითხვა. გვერდით , კითხვისას, სულ მედო ცხელი ყავა, დღიური, რომელშიც რამდენიმე ძალიან კარგი ფრაზა ჩავიწერე. არ მინდოდა წიგნის კითხვა დამემთავრებინა. რამდენიმე დღე ვმოგზაურობდი საერთოდ სხვაგან, სხვა ქვეყანაში, სხვა ადამიანების გვერდით. განვიცდიდი სხვების ტკივილს, სევდას , ირონიას. ახალი ისტორიები , ახალი განცდები... თუმცა წიგნი დავამთავრე. რა დამრჩა ? თითქოს ის გამოცდილება , რაც ექიმმა რავიკმა თავისი ცხოვრებით მიიღო , მეც მივიღე.
ეს ტკივილი დაჰყვება ერიხ მარია რემარკის რომანის გმირს - გერმანელ ექიმს,რომელიც ფაშისტ თანამემამულეებს გამოექცა. ემიგრანტებისთვის პარიზი ახალ ბაბილონად გადაიქცა.რომანის გმირები დაღუპული გემის გადარჩენილ მეზღვაურებს ჰგვანან,რომლებიც დანისლული ზღვის ზედაპირზე დაცურავენ. ამ ნისლებიდანვე მოჩანს ტრიუმფალური თაღი,რომლისკენაც სწრაფვა,ამავდროულად გადარჩენისთვის ბრძოლას მოგვაგონებს. ფაშიზმისგან გაგიჟებული ევროპა თითქოს ტრიუმფალურითაღის ქვეშ არის მომწყვდეული.
ეს რომანი კიდევ ერთხელ გვაფიქრებს დიდ სიყვარულსა და არანაკლებ დიდ სიძულვილზე, რომლის წინააღმდეგ ბრძოლას მრავალი მარცხისა და გულისტკენის შემდეგაც არ უშინდება ნაწარმოების მთავარი გმირი. "ტრიუმფალური თაღის" დასასრულს ომი მხოლოდ იწყება...
მოკლედ. დავიწყე კითხვა. გვერდით , კითხვისას, სულ მედო ცხელი ყავა, დღიური, რომელშიც რამდენიმე ძალიან კარგი ფრაზა ჩავიწერე. არ მინდოდა წიგნის კითხვა დამემთავრებინა. რამდენიმე დღე ვმოგზაურობდი საერთოდ სხვაგან, სხვა ქვეყანაში, სხვა ადამიანების გვერდით. განვიცდიდი სხვების ტკივილს, სევდას , ირონიას. ახალი ისტორიები , ახალი განცდები... თუმცა წიგნი დავამთავრე. რა დამრჩა ? თითქოს ის გამოცდილება , რაც ექიმმა რავიკმა თავისი ცხოვრებით მიიღო , მეც მივიღე.
No comments:
Post a Comment