კოლუმბიელი მწერლის - გაბრიელ გარსია მარკესის ეს წიგნი ნამდვილად გამორჩეულია. ნაწარმოები მკითხველს აოცებს ცხოვრებისეული სიმართლით.ეს არის რომანი, სადაც ერთმანეთის გვერდით დგას სინამდვილე და გამონაგონი, დრამა, ტრაგედია და კომედია. პირადად მე , ეს წიგნი ორჯერ წავიკითხე და განსხვავებული რაღაცეები დავინახე მეორედ წაკითხვისას. ყველაზე მეტად მწერლის ბუნებრივი თხრობის სტილი მომწონს, როდესაც ყველაზე უჩვეულოსაც ისე ყვება, თითქოს გასაკვირი არაფერი იყოს.
სიუჟეტი კი ასეთია : ჯადოსნური და პატარა სოფელი მაკონდო , ძალიან ბევრი, საინტერესო ისტორიით არის სავსე. აქ ცხოვრობს ბუენდიების გვარის ყველა წარმომადგენელი, ძალიან ბევრი აურელიანო და კიდევ უფრო მეტი ხოსე არკადიო, რაც ბევრისთვის დამაბნეველია...მაგრამ სწორედ ესაა წიგნის მთავარი გასაღები. აქ ყოველი პერსონაჟი განასახიერებს ერთსა და იმავე პიროვნებას.ისინი გენეალოგიურ ბადეში ქაოსურად მოძრაობენ , ყველას იგივე შეცდომა და პრობლემა აქვს.ისინი გაურკვევლობაში არიან და ისეთ ამოუხსნელ და მიუწვდომელ რამეს ეძებენ , რაც ადამიანურ შესაძლებლობებს აღემატება. ეს ყველაფერი კი გამოწვეულია ამპარტავნებით და ეგოიზმით, რის გამოც ისინი მარტოობით ისჯებიან მთელი ცხოვრების მანძილზე და უმნიშვნელო სულებად რჩებიან გარდაცვალების მერე. მათი სულები შთამომავლებში სახლდებიან ჩადენილი ცოდვებით და სახელებით, რომლებიც თან დაჰვებათ მარადიულად...
მთავარი პერსონაჟი ოჯახის დედა - ურსულა იგუარანია, რომელიც თავისი ოჯახის წევრებისგან განსხვავებით არ არის ეგოისტი. ის დედის ინსტიქტებით მოქმედებს და ამით არეგულირებს მის ირგვლივ გამეფებულ ქაოსს. მისი ოჯახი ერთი შეხედვით, თითქოს მყარი და შეკრულია, მაგრამ ყველა მარტოსულად გრძნობს თავს და ეძებს სულიერ მეგობარს, რომელსაც ვერ პოულობს...
და რომ იქ აღწერილი ამბავი მეტად აღასოდეს განმეორდებოდა, რამეთუ იმ კაცთა მოდგმა, რომელიც განწირულია ასი წლის მარტოობისთვის, მეორედ აღარ მოვა ამქვეყნად.
No comments:
Post a Comment