არასდროს არ ვიფიქრებდი, რომ წიგნი შემიყვარდებოდა. ზოგადად კითხვას არ ვგულისხმობ. ჯერ, მარტო ყდა როცა დავინახე, გავოცდი: მინიმალისტური, არაჩვეულებრივი ყდა იყო შავ-თეთრი ღრუბლებით. ამ წიგნში დავინახე ის, რაც ყველაზე ძალიან მიყვარს და ვაფასებ - ადამიანობა...დავინახე , რომ ჩვენი წარმოდგენები სამყაროს შესახებ მცდარია. ჩვენ არ ვართ მისი ნაწილი...ის ტრიალებს ჩვენს ირგვლივ...ჩვენს გარეშე ის არაფერი იქნებოდა. "ზოგჯერ სამყაროს უნდა, რომ შევამჩნიოთ", მაშინ , როცა ჩვენ ვტკბებით ცხოვრებით,ვართ ძლიერები და არაფრის გვეშინია.
უკვე ვიცი , რომ თავად სამყაროსაც კი არ უნდა დაუხარო თავი, რადგან "სამყარო სურვილების ამხდენი ქარხანა არაა"...
No comments:
Post a Comment