წიგნი, რომელიც დაახლოებით ერთი თვის წინ, პირველად წავიკითხე. ზოგადად, კლოუნების მიმართ არ მაქვს კარგი დამოკიდებულება, თუმცა ჰაინრიხ ბიოლის "კლოუნი" ნამდვილად გამონაკლისი აღმოჩნდა.
მე გამიტაცა კლოუნმა - ჰანს შნირმა. გამიტაცა მისმა ცხოვრებამ, რომელიც ყველაფრით სავსე იყო. ჰანს შნირს ერთხელ ჰკითხავენ - "რა კაცი ხარ შენ სინამდვილეში?". ის კი უპასუხებს - "კლოუნი ვარ და წამებს ვაგროვებ." მართლაც ასეთი იყო ის - პროფესიონალი კლოუნი, ყველაზე არაპროფესიონალური რწმენით.
წიგნში გადმოცემულია იმდროინდელი გერმანიის ყოფა, პროტესტანტებისა და კათოლიკეების დაპირისპირება, ებრაელებისადმი დამოკიდებულება. ეს ყველაფერი მკითხველისთვის კლოუნის სარკაზმული მოსაზრებებითაა გადმოცემული. ჰანს შნირი, შესაძლოა, ბევრს უხეშ კაცად მოეჩვენოს, ცინიკოსადაც კი, თუმცა პირადად მე მაოცებდა მისი არგამხელილი სიკეთე , ფარული ადამიანობა და რაც ყველაზე მთავარია, სიყვარულის დაუჯერებელი უნარი. ის უსაზღვროდ იყო შეყვარებული მარიზე, რომელთანაც 6 წელი გაატარა და რომელსაც ნამდვილ მეუღლედ მიიჩნევდა. თუმცა, მარი ვერ ეგუება კლოუნის კლოუნურ ბუნებას და სხვას მიჰყვება ცოლად. მარისა და ჰანს შორის ურთიერთობას ისიც ამწვავებდა , რომ მარი კათოლიკე იყო, ჰანსი კი - არაფერი. მას ერთადერთი რელიგია ჰქონდა და ეს რელიგია თავად მარი იყო...
დარწმუნებული ვარ , თქვენ შეგიყვარდებათ კლოუნი... შეგიყვარდებათ მისი მცირედი დეტალებით გაზომილი და ამავდროულად უზომო სიყვარული მარისადმი. ამიტომ გირჩევთ, რომ წაიკითხოთ ეს წიგნი.
სამახსოვრო ფრაზები :
- უცნაურია, მაგრამ მე მიყვარს იმ ჯიშის სულდგმულები, მე რომ ვეკუთვნი - მიყვარს ადამიანები.
- ამქვეყნად ცოტაა ისეთი ადამიანი , ვისი თანდასწრებითაც ტირილის არ მოგერიდება.
- მხოლოდ ფიზიკურ სიახლოვეს უბინძურესი ლოთიც კი არ ეძებს მეძავ ქალთან.
- ეშმაკსაც კი არ უჭრის თვალი ისე, როგორც მეზობელს.
- დიდი ხანია, რაც ადამიანებთან ფულსა და ხელოვნებაზე ლაპარაკს მოვეშვი.იქ სადაც ფული და ხელოვნება ერთმანეთს ხვდება, საქმეს ხეირიანი პირი არ უჩანს...ხელოვანს ან აკლებენ ფულს, ან იმაზე მეტს უხდიან, ვიდრე იმსახურებს.
No comments:
Post a Comment