ეკატერინე ტოგონიძე, როგორც ავტორი , სწორედ ამ წიგნით გავიცანი. რომანი ისე ემოციურად იკითხება, ასე გგონია მის გმირებთან ერთად ცხოვრობ, გტკივა, გიყვარს და პატიობ. როგორი სათაურიც აქვს , ისეთი განცდა დატოვა : სახლური, თბილი , ოჯახური. როცა ადამიანი ხდება შენი სახლი და მასთან ერთად შენ შინ ხარ.
ლეთარგიული ძილის სინდრომი თანამედროვე ცივილიზაციაში ბავშვებსა და მოზარდებში საკმაოდ გავრცელებულია. ეს არის სინდრომი , რომლის ახსნაც ჯერ ვერცერთმა მეცნიერა ვერ შეძლო. ეს არის სინდრომი, რომელიც შეიძლება თვეები ან საერთოდ წლები გაგრძელდეს. მიზეზი კი, მშობლიური ადგილისგან , იძულებული გადაადგილება, ემიგრაციაში ყოფნაა.
არსებობს სამი ტიპის ადამიანი : ომგამოვლილი, ომგამოუვლელი და მათ შორის. სწორედ რომ "მათ შორის" დარჩა ნია შვილი - გაბი, განუდგომლად, ძილში ჩაკარგული, რომელიც ქვეცნობიერად არ ცდილობს შეეგუოს ახალ რეალობას, ხოლო მისი მშობლები კი ნაბიჯ-ნაბიჯ ცდილობენ თავიდან ააშენონ მყუდრო კერა , სადაც კვლავ ბედნიერად იცხოვრებენ.
უსაყვარლესი რომანი მონატრებაზე, სულიერ სიძლიერეზე, დედობრივ და სამშობლოს სიყვარულზე. თავად ისტორია , რათქმაუნდა გამოგონილია, თუმცა მყარ და გადამოწმებულ ფაქტებს ეყრდნობა, ასე რომ ბევრი ახალი რამის სწავლაა შესაძლებელი.
No comments:
Post a Comment