წიგნში მოთხრობილი ამბავი საკმაოდ უჩვეულოა. პროტაგონისტი იოზეფ ქეი ერთ დილას გაიღვიძებს და აღმოაჩენს, რომ იგი ეჭვმიტანილია და მის წინააღმდეგ სასამართლო პროცესია დაგეგმილი. რაშია ეჭვმიტანილი, იოზეფი საბოლოოდ ვერც იგებს, ისევე როგორც ჩვენ, გაოცებული მკითხველი. იოზეფი საკმაოდ შეძლებული ადამიანია და საზოგადოების მოწინავე ფენის წევრიც. იგი ერთ–ერთი ბანკში მაღალი თანამდებობის პირია. მისი ტვინი მთლიანად ამ სასამართლოსთან დაკავშირებული საქმითაა მოცული და სხვა ვერაფერზე ფიქრობს. ცდილობს, რაიმე გაარკვიოს, მაგრამ ვერაფერს აღწევს. მას სასამართლოში გამეფებული ბიუროკრატია და ასე ვთქვათ, თავად სამართლის უსამართლობა უშლის ხელს...
აბსურდულობით ტანჯვა კონკრეტული მიზნის
გამო ტანჯვასთან შედარებით უარესია იმით, რომ ვერ ხვდები, რატომ აკეთებ
ამას. მიზანი როცა გაქვს, არჩევანიც გაქვს ან გინდა ამ მიზნის მიღწევა ან –
არა, სხვა შემთხვევაში გარემოებები გაიძულებენ ისე იტანჯო, ვერც მიხვდე,
რისთვის გიღირდა. აბსოლუტური არარაობა ხარ, როდესაც შენს ტანჯვას არანაირი
შედეგი არ მოჰყვება.
აბსურდულობით გატანჯული შენც, იოზეფივით ბოლოს იტყვი – "ძაღლივით დამკლეს!"
No comments:
Post a Comment