"ბიძია ტომის ქოხის" წაკითხვის შემდეგ საკმაოდ სევდიან განწყობაზე დადგებით. წიგნი გვიყვება 60–იანი წლების სოციალურ პრობლემებზე ფერადკანიანებთან მიმართებაში. შესაძლოა, ეს საკითხები ჩვენთვის, როგორც მკითხველისთვის, ახალი არ არის,მაგრამ დასასრულს ცრემლიანი თვალებით ხურავ წიგნს...ყოველ პერსონაჟს თავისებური ფუნქცია აკისრია, თითოეული რაღაცას განიცდის, ფიქრობს, ტკივილით არის სავსე.
წიგნში აღწერილია შავკანიანი ტომის ცხოვრება, რომელსაც უამრავი რთული გზის გავლა უწევს. ის ხვდება უამრავ ადამიანს, დგება უსამართლობის და გაჭირვების პირისპირ, ის აღმოაჩენს, რომ ადამიანს აქვს ერთადერთი რამ - ღირსება , რომელსაც ვერავინ ვერ წაართმევს, შინაგანი თავისუფლება, რომელსაც არ დათმობ , მონობაში ყოფნითაც კი...
მწერალი უპირისპირდება მაშინდელ ამერიკაში გამეფებულ აზრს , რომ შავკანიანები ნამდვილი ადამიანები არ არიან და მათ არა აქვთ ადამიანური გრძნობები. მწერალი ყოველთვის აზოგადებს ტომის გრძნობებს. აი, ერთი მაგალითი: ,,შავკანიანები, საზოგადოდ, ოჯახის მოყვარული ხალხია, ტომი კი გამოირჩეოდა განსაკუთრებული მოსიყვარულე გულითა და ოჯახის ერთგულებით. ახლაც მძინარე ბავშვების ლოგინთან ახლოს იჯდა და დაჰყურებდა” , მწერალი ცდილობს, წარმოაჩინოს მაშინდელი აზრი ამერიკელი ბატონების შესახებ და ის აღწერს ძალიან დეტალურად თუ როგორ იბრმავებდნენ თავს ისინი, რომლებიც მონებს ყიდულობდნენ.
ჩემი აზრით , ეს არის უძლიერესი რომანი და ნამდვილად გირჩევთ წაიკითხოთ.
- ბავშვები ხშირად ასწავლიან დიდესბ სიმართლესა და სიყვარულს.
- ცუდი თავისუფალი ცხოვრება ჯობია ფუფუნებაში მონობას.
- სიკვდილი ერთი დამთქნარებაა.
- კარგია სიცოცხლე, როცა საყვარელ ადამიანებს შეჰყურებ, მაგრამ გარშემო ბევრი უსამართლობა ტრიალებს. ბევრი იტანჯება და ამიტომ არ ვნანობ, რომ ვკვდები.
No comments:
Post a Comment