ჯეკ კერუაკი - "გზაზე" Jack Kerouac - "On the road"

        ჯეკ კერუაკი დღეისთვის ერთ-ერთ ყველაზე მნიშვნელოვან ამერიკელ ავტორად არის მიჩნეული. "გზაზე" არის შესანიშნავი წიგნი , მიუხედავად იმისა, რომ კითხვის დროს გაორებული გრძნობით ვკითხულობდი. აი , წარმოიდგინეთ :  გზაზე მიდიხარ გაწერილი მარშუტით ან ექსპრომტად, ტრანსპორტით ან ფეხით, გარკვეული მიზნით ან უმიზნოდ, სამუშაოდ ან დასასვენებლად, ან უბრალოდ მიდიხარ იმიტომ, რომ წასვლა გინდა, იმიტომ რომ გზა შენთვის უფრო მეტია, ვიდრე დანიშნულებამდე მისასვლელი ასფალტი, იმიტომ რომ ბოლო ადგილი არც იცი რა არის და გზაჯვარედინზე იქით მიდიხარ, საითაც გამვლელი ტრანსპორტი  წაგიყვანს.

       ასე უმისამართოდ მიდიან სალ ფარადაიზი და მისი მეგობარი - დინ მორიარტი.თვითონ დინი , ალბათ განსახიერებაა ამ გაორების , რაც მე მემართებოდა. ერთის მხრივ სრულიად დარტყმული,  დროის შეცნობით,  ცხოვრების შეცნობით და შესრუტვით ანთებული ადამიანი , მეორეს მხრივ კი - მხდალი, ეგოისტი, ზოგჯერ თვალთმაქცი...

      დაუგეგმავად არასდროს არსად არ  წავსულვარ, ყოველთვის წინასწარ მაქვს გაწერილი როდის წავალ, სად წავალ და უკან როდის დავბრუნდები.ამიტომ ერთხელ ცხოვრებაში უნდა ჩაალაგო ჩემოდანი და უმისამართოდ სადმე წახვიდე... ვინც ერთხელ მაინც არ წასულა უმიზნოდ გზაზე, ვერასოდეს ვერ გაიგებს უკანასკნელი  15 დოლარის ფასს, ვერასოდეს ილაპრაკებს აღტაცებული და არასდროს აღტაცებული შეძახილი არ წამოცდება. ალბათ უკეთესია ,დინის მსგავსად სამყარო მივიღოთ ისეთი, როგორიც არის –  გადაუმუშავებელი და უფრო მეტ საინტერესო რამეს აღმოვაჩენთ.

       ცხოვრებაში ყველასა და ყველაფერს აქვს თავისი გზა –  “წმინდანის გზა, გიჟის გზა, ცისარტყელის გზა, აკვარიუმის თევზის გზა – ნებისმიერი ,გზა შეიძლება იყოს, ეს გზა ყველასთვისაა და ყველგან და ყველანაირად მიდის”. ამ გზაზე ყველა თავისებურად მიდის, როგორც შეუძლია – ისე. 

 სამახსოვრო ფრაზები:

• მხოლოდ გიჟებს ვთვლი ადამიანებად, ვისაც სიგიჟემდე უნდა, იცხოვროს, ვინც შეშლილივით გელაპარაკება, ვისაც გაგიჟებით უნდა, შეამჩნიონ და თან ყველაფერს დახარბებულია, ყველაფერი ერთბაშად უნდა, რომ მიიღოს. ისინი არასოდეს ამთქნარებენ მოწყენილობისაგან და არც გაცვეთილი ფრაზებით ლაპარაკობენ. მხოლოდ იწვიან, იწვიან, იწვიან რომაული ყვითელი სანთლებივით და მერე ფეთქდებიან, რათა ვარსკვლავებს ობობას ქსელისმაგვარი შუქი მოაფრქვიონ.
• სადაც არ უნდა ვცხოვრობდე, ჩემი ჩემოდანი ყოველთვის საწოლის ქვემოდანაა გამოჩრილი და ყოველთვის მზად ვარ წასასვლელად, ან იმისთვის, რომ გამომაგდონ.
•  პრობლემები, როგორც შენ ამბობ, განზოგადებული სიტყვაა იმისა, რაშიც ღმერთი არსებობს. მთავარია, არაფერზე დამოკიდებული არ იყო.
•  სიმშვიდე მოულოდნელად დაისადგურებს, ვერც გაიგებ, როგორ მოვა.
•  ციხე ის ადგილია, სადაც შენს თავს სიცოცხლის უფლებას ჰპირდები.
•  დინი სამყაროს ისეთს იღებდა, როგორიც იყო, გადაუმუშავებელს.