თუ 2-3 თავისუფალი საათი გაქვთ და არც იცით, რაში დახარჯოთ, შეგიძლიათ „უცნობი ქალის წერილები” წაიკითხოთ. დიდი შთაბეჭდილება დატოვა ჩემზე ამ მეტად პატარა ნოველამ, რომელიც სულ რაღაც, თუ ზუსტად მახსოვს, ერთ საათში დავასრულე, მახოსვს ჩემი რეაქცია იმის შესახებ, რომ მსურდა არ დასრულებულიყი ნოველა და მინდოდა კიდევ დიდხანს , ძალიან დიდხანს მეკითხა, რომ უფრო მეტად მოეცვა ჩემი ”გამოფიტული” გონება.
30 გვერდიანი ისტორია, რომელიც მთელ ცხოვრებას მოიცავს. ცხოვრებას – უსაზღვრო სიყვარულით, ტკივილითა და ტანჯვით სავსეს. ეს ტკივილი იმდენად დამთრგუნველია, რომ ემოციურ მკითხველს ვურჩევ, წაკითხვამდე კარგად მოემზადოს.
მას ბავშვობიდან უყვარდა ერთი მამაკაცი, რომელიც ვერც კი ამჩნევდა. მიუხედავად იმისა, რომ ცხოვრების გარკვეულ ფაზებში მათ ჰქონდათ კავშირი, მამაკაცი ვერაფრით იხსენებდა, რომ ეს ქალბატონი მისთვის ნაცნობი იყო და ჯერ კიდევ სულ პაწაწინა გოგონა, გამუდმებით მის ირგვლივ ტრიალებდა. ცვაიგი ამ მოვლენას შემდეგი სიტყვებით ხსნის: „გოგონას ან ქალის სახე მამაკაცის თვალში – ეს არის რაღაც უსასრულოდ ცვალებადი, ვინაიდან იგი ხშირად მარტოოდენ სარკეს წარმოადგენს, რომელშიც ხან ვნება, ხან ბავშვური გულუბრყვილობა, ხან კი დაღლილობა გამოჩნდება ხოლმე. ამიტომ მამაკაცმა ადვილად შეიძლება ქალის სახე ვერ შეიცნოს.“
შეყვარებული ქალის სიყვარულის სიმბოლოს თეთრი ვარდები წარმოადგენდა, რომელსაც ის ყოველ დაბადების დღეს უგზავნიდა თავის ერთადერთ სიყვარულს.
მართლაც შეურყეველი და გაუნელებელი იყო ქალის სიყვარული,იმდენად დიდი იყო ამ გრძნობის სიჭარბე რომ ქალს მსოფლმხედველობაც კი შეუცვაალა და მისთვის პრიორიტეტული განათლების მიღება გახდა.
