მეორე მსოფლიო ომი - ესაა პერიოდი როცა ყავის ნახარშს ინახავდნენ ხელმეორედ ყავის დასალევად, კონსერვირებულ საჭმელს იმარაგებდნენ, გააჩნდათ მხოლოდ ორი წყვილი ტანსაცმელი, უსახლკაროები თავს აფარებდნენ ეკლესიებსა და ქუჩებს, დადიოდნენ ჯაშუშები და ნებისმიერ საეჭვო ქმედებას უმოქმედოდ არ ტოვებდნენ... პერიოდი, როდესაც სხვისი სახლის ნანგრევებში სხვა ოჯახი სახლდებოდა და ბინას იდებდა, ღამით შუქის ანთება ნატვრა იყო, მთვარის გამოჩენა მოწმენდილ ცაზე კი , უბედურების მომტანი... სხვისი წერილის ნაგლეჯის მისაკუთრება და უკანა მხარეს საკუთარი წარწერის გაკეთება მშობლების საძებნელად ქურდობის ტოლფასი... პერიოდი, როდესაც ზოგჯერ უბინაოდ დარჩენილს ღია ცის ქვეშ ძონძებისგან გაკეთებულ კარავში უფრო ტკბილად შეიძლება დაგძინებოდა , ვიდრე მშობლიურ სახლში დაბომბვის მოლოდინში.
გრებერი და ელიზაბეტი, მეორე მსოფლიო ომის დროს მცხოვრები ორი ახალგაზრდა, ერთი ჯარისკაცი, რომელმაც როგორც იქნა აიღო შვებულება და დაბრუნდა მშობლიურ ქალაქში, მეორე მარტოდ დარჩენილი ექიმის ქალიშვილი. ორივე მშობლების დაბრუნებისა და პოვნის მოლოდინშია... ისინი ერთმანეთს ხვდებიან და სწორედ ამ შეხვედრიდან იწყებენ დატკბნენ იმ მცირე დროით რაც დარჩათ, სანამ ომი დააშორებთ...
ეს არის უსაზღვროდ სევდიანი რომანი ადამიანებზე, რომლებიც უმცირესი ოცნებებით არსებობენ, სურთ დაიბრუნონ მშვიდი ღამეები, შეძლონ ყოველი შობის ღამეს შიშის გარეშე აანთონ შუქი და გაატარონ ტკბილი ცხოვრება, სადაც მთვარის დანახვა ციმციმა ვარსკვლავებთან ერთად, ადამიანთა მორიგ სიკვდილს არ მოაგონებთ...
No comments:
Post a Comment