Tuesday, July 9, 2019

რეი ბრედბერი - "ბაბუაწვერას ღვინო" Ray Bradbury - "Dandelion Wine"



       ალბათ,  ყველა მკითხველს სმენია რეი ბრედბერის შესახებ და ასე მგონია, თუ სმენია, წაიკითხავდა კიდეც. ერთი შეხედვით, ეს წიგნი არის ბავშვებზე, მათ თავგადასავლებზე ერთი ჩვეულებრივი ზაფხულის განმავლობაში, მაგრამ რა თქმა უნდა, ბევრად მეტის დანახვაც შეიძლება…პირადად ჩემთვის, ეს წიგნი ბევრად მეტია - ყველა დეტალი, ყველა წინადადება, ნამდვილი ჯადოსნობაა...
       წიგნის მთავარი გმირი 12 წლის დაგლასია.ერთ დღეს , იგი აღმოაჩენს რომ ცოცხალია… ერთ დღესაც იმას ხვდება, რომ ყველაფერი შეიძლება დაკარგო - ნივთები, მეგობრები, ადამიანები… რომ ყველა ადამაინი მოკვდავია და მათ შორის თავადაც… ამ ყველაფერს იგი 2 წლით უმცროს ძმას, ტომს და თავის ყვითელ ბლოკნოტს უზიარებს…ბაბუაწვერას ყვავილივით ყვითელ ბლოკნოტს… მას ორ ნაწილად ჰყოფს, პირველს “რიტუალები და ცერემონიები” დაარქვა,  ხოლო მეორეს “აღმოჩენები და გამოცხადებები”.  უკვე რიტუალად აქცია ბაბუაწვერას ღვინის დამზადება,  ვერანდაზე საქანელის ჩამოკიდება თუ ახალი სპორტული ფეხსაცმლის შეძენა, აღმოჩენებს კი მიეკუთვნება აზრები სიცოცხლის შესახებ.


        კითხვისას დაგეუფლებთ გრძნობა, რომ თითქოს თქვენი ზაფხულია ბაბუებთან და ბებიებთან,რომ ატარებდით სოფელში.  რეი ბრედბერი  საოცრად რეალისტურად აღწერს ყოველ დღეს, თითქოს დაგლასთან ერთად შენც დაიკარგე ბნელ ხევში, ტომთან ერთად დედა შენც გეძებს, ბაბუა შენთან ერთად წურავს ბაბუაწვერისგან ღვინოს და თითქოს ზაფხულის ბოლოს, 90 ბოთლი, შენი პირადი 90 დღის მოგონებაა, რომელიც ზამთარში ზაფხულს გაგიცოცხლებს...
        დაგლასი თითქოს ჩვეულებრივი ბავშვია, რომელიც იზრდება და სწავლობს სამყაროს, მაგრამ აშკარაა , რომ იგი ყველაფერს განსხვავებულად აღიქვამს.იგი იმდენად განსაკუთრებულია, რომ კითხვისას სულ მეშინოდა არ მომკვდარიყო, ან ფიზიკურად, ან  პიროვნულად… მეშინოდა რაიმეს არ მოეკლა პიროვნება, რომელიც მასში ყალიბდებოდა…



        მაშ ასე, ზაფხულის მოყვარულებო,  ვისაც ბავშვობა გენატრებათ და ის ზაფხულები, რომლებიც დიდ სახლში, სადმე ლამაზ, სიმწვანით სავსე სოფელში და  უამრავი ნათესავის გარემოცვაში გაატარეთ, ბრედბერის ეს მცირე რომანი ცოტა ხნით დროში უკან გამოგზაურებთ.
    ახლანდელ ზაფხულებს ასეთი ხანგრძლივი უდარდელობა აღარ ახლავს თან. თუმცა, ერთი დღეც შეიძლება საკმარისი იყოს იმისათვის, რომ უზრუნველობის განცდა დაგეუფლოს, გეგონოს, რომ ეს დღე მთელ ცხოვრებას უდრის და ცოტათი უფრო დაუდევარი და თამამი გახდე.მხოლოდ ზაფხულის დღეებში შეიძლება, ჭრიჭინების შორეული ზუზუნი მოისმინო, ენაზე ნაყინის ტკბილი სიგრილე იგრძნო და უცებ მიხვდე, რომ  suddenly everything, absolutely everything, is there...

  








No comments:

Post a Comment