მარგარეტ მიჩელმა ეს წიგნი 1936 წელს დაწერა , რომელმაც გამოსვლისთანავე მოიპოვა დიდი წარმატება .1939 წელს კი გაიმართა ფილმის პრემიერა , რომელიც არანაკლებ წარმატებული აღმოჩნდა. მახსოვს კითხვისას ვფიქრობდი , რომ ასეთი სრულყოფილი წიგნი არასდროს არ მქონდა წაკითხული.წიგნი ყველანაირად აკმაყოფილებს მკითხველის ინტერესს, მოლოდინს და მოთხოვნებს. წიგნი არის სიყვარულზე , მეგობრობაზე, მაღალი წრის წარმომადგენლებზე.მოვლენები ვიტარდება მე-19 საუკუნეში , ამერიკის ერთ-ერთ შტატში.
ნაწარმოების მთავარი გმირი - სკარლეტ ო'ჰარა არის მაგალითი იმისა, თუ რა შეუძლია ძლიერ ქალს.რომანის პირველ ნაწილში ის ერთი უწყინარი და უდარდელი , მეზობელ ბიჭზე შეყვარებული ქარაფშუტა გოგოა, რომლის ერთადერთ საფიქრალს წარმოადგენს თუ როგორი კაბა ჩაიცვას წვეულებებზე. რომანის მეორე ნაწილში კი , ვხვდებით ძლიერ და შეუპოვარ ქალს , რომელიც არაფერს და არავის არ უშინდება. მიუხედავად იმისა, რომ სკარლეტი სიმდიდრესა და ფუფუნებაში გაიზარდა , ის მაინც არ შეუშინდა ომის შემდეგ სიღარიბესა და სიძნელეებს. იგი პლანტაციაში შავკანიანი მონასავით მუშაობდა , რათა მის ოჯახს არ ეშიმშილა . მან იმდენი მოახერხა რომ საკუთარი ბიზნესი ააწყო და გამდიდრდა , რაც იმ დროისთვის წარმოუდგენელი იყო. სკარლეტს არასდროს არ აინტერესებდა საზოგადოების აზრი, რითიც მათი დიდი სიძულვილი დაიმსახურა.
შეუძლებელია სკარლეტის და რეტ ბატლერის სიყვარულმა ვინმე გულგრილი დატოვოს.ისინი ერთმანეთისთვის იყვნენ შექმნილი. მხოლოდ რეტმა იცოდა თუ როგორი იყო სკარლეტი სინამდვილეში , იგი მას ისე კითხულობდა , როგორც გადაშლილ წიგნს.სკარლეტი კი ბედნიერი იყო , რადგან არ უწევდა რეტთან არისტოკრატი ლედის როლის თამაში, რომლის ნიღბის მორგებასაც მთელი ცხოვრება აიძულებდა საზოგადოება. სკარლეტი კი ნამდვილად არ იმსახურებდა ასეთ ადამიანს .ის ბოლომდე ვერ აფასებდა რეტს და იმ კაცზე ოცნებას აგრძელებდა ვისაც მისი არ ესმოდა.
მიუხედავად სკარლეტის ახირებების და აუტანელი ხასიათისა, ის წიგნის დასასრულს მაინც იმსახურებს მკითხველის სიბრალულს.ცხოვრებამ მას ბევრი სიმწარე ანახა.მართალია, თავისი სისულელით, მაგრამ ახალგაზრდობიდანვე დააწვა ოჯახის დიდი ტვირთი და ბოლოს ყველა ადამიანი გამოეცალა ხელიდან, ვინც მისთვის ძვირფასი იყო. წიგნი გვასწავლის იმას , რომ არანაირი ფუფუნება და დიადი მიზნები არ გვჭირდება და არაფრად გვიღირს , თუ სამაგიეროდ სამუდამოდ დავკარგავთ ჩვენთვის ყველაზე ძვირფასს.
